حلما

امروز به اندازه ی تمام سالهای عمرم لذت روز دختر را چشیدم. امروز بیشتر از هر سالی خوشحال بودم از این روز. چرا که من حالا مادرم و میتوانم دختری داشته باشم که این روز را به او تبریک بگویم. دخترکم روزت مبارک روزت مبارک که تو به فرموده ی پیامبرم رحمت هستی. تو حاصل حلال ترین عشق و پاک ترین محبت هایی... تو هدیه ی خدایی... و من یک مادرم و فداکارانه با تمام وجود اجازه میدهم جایم را در قلب مرد زندگیم تنگ کنی و گاهی به من فخر بفروشی. اجازه داری جلوتر از من به آقایم اقتدا کنی و نماز بخوانی در حالیکه چشم میچرخانی تا من نزدیکتر نیایم و من فقط دلم قنج میرود... شاید هم اجازه بدهم زودتر از من به استقبال خستگی هایش بروی و به جای چایی من از او با ماچ های آبدارت پذیرایی کنی... عمامه اش را روی سرت گذاشته یا زیر عبایش مخفی شوی... شاید بخواهی به تقلید ازمن چادر سرت کرده و با او قدم بزنی یا اینکه با او به مسجد و هیئت بروی... پس وجودت را به پدرت تبریک میگویم. پدری که خیلی پیش از این حتی اسم دخترش را نیز انتخاب کرده و حالا برایت لباسی خریده و آن را در ضریح خانم فاطمه معصومه (سلام الله علیها) متبرک کرده است. و خدا میداند چقدر منتظر دیدنت است. مرد است دیگر... مثل خیلی از پدر های دیگر؛ دختر ندیده است. حِـــلـمــا